vrijdag, 29 maart 2024
Vraag Rijk
Online Schrijfhulp

Blog

losser

De burgemeester is de persoon bij uitstek om bij crises en rampen op te treden als boegbeeld voor de lokale samenleving en media. Dat staat in de derde editie van de ‘Handreiking Bestuurlijke aandachtspunten bij crises’ (augustus 2013) van het Nederlands Genootschap van Burgemeesters. De burgemeester moet niet alleen leiding geven aan het crisisteam, maar ook de communicatie verzorgen,  tijdens en na de crisis of ramp.

Opvallend is dat de handreiking relatief weinig aandacht besteedt aan de sociale media. Dat is jammer, omdat niet alle burgemeesters het DNA hebben van Michael Sijbom, burgemeester van Losser en voorbeeld van een burgervader die de sociale media ten volle benut.

Een enkele tip

De handreiking geeft dan wel een enkele tip waarin de sociale media een rol spelen. Zoals:

  • ‘Ondersteun bijvoorbeeld de sirene met een twitterbericht, teletekst, radio (rampenzender), informatiebrieven en/of geluidswagen.’
  • ‘Inventariseer en volg berichten op sociale media; […] Vragen, vermoedens en geruchten die in de sociale media naar boven komen zijn input voor het crisiscommunicatiebeleid.’
  • ‘Zorg voor een continue stroom aan informatie; kies persmomenten zorgvuldig, maar laat communicatie buiten de persmomenten continu doorlopen via bijvoorbeeld website(s) en Twitter door steeds nieuwe informatie toe te voegen zodra deze beschikbaar is.’

Er is meer nodig

Maar als de cruciale aanwijzing om de bevolking voortdurend te informeren tijdens een crisis werkelijk in de praktijk gebracht moet worden, dan is er meer nodig dan alleen maar een ondersteunend Twitter-bericht. En als het werkelijk noodzakelijk is om tijdens en na de crisis of ramp de media nauwlettend in de gaten te houden om te controleren of de boodschap op de gewenste manier overkomt, dan is er meer nodig dan een dagelijks kijkje op de sociale netwerken.

Bovendien is het een misvatting dat de sociale media alleen geschikt zijn om boodschappen te versturen, zoals de tips in de handreiking lijken te suggereren. Het zijn middelen bij uitstek om de dialoog aan te gaan, deel te nemen aan de conversatie en om te kijken wat er werkelijk speelt in de (lokale) samenleving. En het is de kunst om als overheid de aansluiting te vinden bij die lokale energie, onder meer met de inzet van de sociale media.

Sociale media steviger in de vierde editie?

Wat de handreiking mist, is een gedegen communicatie-aanpak waarin de nieuwe manier van communiceren (‘de conversatie’) en de sociale media de rol krijgen die ze verdienen. Want we kunnen er niet meer omheen dat de sociale media, juist bij crises en rampen, de platforms zijn waar de gesprekken over de actualiteit zich afspelen. De burgemeester kan zijn of haar voordeelspositie ook daar goed benutten, zoals Michael Sijbom laat zien.

Daarvoor is verdergaande kennis van de nieuwe communicatie nodig. Want, hoe zorg je er als burgervader (of –moeder) bijvoorbeeld voor dat de mensen jouw twitter-account volgen, juist in tijden van crisis? Welke sociale media kun je nog meer inzetten als burgemeester en hoe open je deze kanalen voor de bevolking. En, hoe kunnen de burgemeester en diens communicatieteam erachter komen wat er speelt op de sociale media tijdens en na de crisis of de ramp? En, hoe moet de burgemeester daar het gesprek aangaan?

Vragen te over dus. Iets voor de vierde editie?

Lees ook: Sociale media bij crises en rampen.