Het gezin als enige samenlevingsvorm, het verbod op seks voor het huwelijk, het verbod op promiscuïteit, ze vormen de grondslagen voor een gezonde samenleving, volgens de katholieke leer die Vaticaanstad propageert. Daarin past ook het succesvolle verbod op voorbehoedsmiddelen, als zouden deze een expliciete uitnodiging vormen voor experimentele en kortstondige samenlevingsovereenkomsten, prenuptiale cohabitatie en overspel. Met name het verbod op condooms wordt breed gedragen en krijgt volksetymologische trekjes.
De ongehuwde propagandisten uit Rome weten dat het condoom, net als alle voorbehoedsmethoden, niet voor honderd procent betrouwbaar is. Het kan afglijden of scheuren en daardoor zwangerschap veroorzaken. Gek genoeg voeren deze ongetrouwde ingewijden deze alom onderschreven onbetrouwbaarheid van het condoom op als de oorzaak van aids. Het hiv-virus zou dwars door het rubber heen kunnen dringen, alle natuurwetten ten spijt. Een tribaal trekje van het verhaal over het condoom dat deze mythe vleugels geeft.
“Wij hebben andere bevindingen”, zeggen de bewust ongetrouwde woordvoerders van de paus heel diplomatiek als ze worden geconfronteerd met de resultaten van natuurwetenschappelijk onderzoek van bijvoorbeeld de World Health Organisation die het tegendeel aantonen. Ze brengen de vingertoppen van beide handen bijeen en glimlachen: “Onze leer wil zich niet meten met de natuurwetenschap, het gaat om het gezin, de moraal, het geloof.”
Niet iedereen ziet de ietwat zenuwachtige glimlach en de tic-achtige knipoog van degenen die deze bevindelijkheid uitdragen. Niet iedereen neemt de wanhoop waar achter dit verweer, dat willens en wetens de realiteit van de procreatieve driften wil bagatelliseren ten gunste van de eenvoudige gedragsregels voor gezinsleden. Het is de vertwijfeling van de castraatstem die een mening heeft over de uitvoering van de baspartij, van de klompenmaker die de sportschoenenontwerper wil adviseren over een nieuw model.
Woordvoerders lager in rang nemen de uitspraken niettemin letterlijk en propageren de domheden met succes. Tot wanhoop van vaak katholieke hulpverleners die het hebben over overbevolking in arme wijken en generaties die verloren gaan door aids. “Wisten ze maar hoe onze dagelijkse realiteit was”, verzucht er een terwijl hij over de bolletjes aait van de talrijke ondervoede broertjes en zusjes in een overvol huisje in een shantytown.