Hendrikus Fredericus van der Kallen, ook wel bekend als Havank, is de schrijver van detectives die tussen 1935 en 1964 verschenen. Rond de dertig titels staan op zijn naam, waaronder De verkavelde bruidegom en De zwarte pontifex. "Raadselachtig, boeiend en vooral meeslepend verteld", noemt de uitgever deze verhalen.
Raadselachtig zijn in ieder geval de beeldspraken die H. van K. veelvuldig en op uiteenlopende wijze toepast, en de zinsconstructies die hij bouwt. Boeiend is de wijze waarop deze beeldspraken en zinnen ontsporen. Meeslepend wordt het verhaal er allerminst door. Het idiolect leidt alleen maar af van de verhaallijn.
Doet ie het nu met opzet, bij wijze van camp voordat camp "camp" heette, of weet ie niet beter? Dat is iets wat de lezer zich afvraagt bij de spectaculaire botsingen van beelden en zinsdelen die Havank in zijn Schaduw-reeks presenteert. Kijk maar mee naar een selectie van Havankologie - ze verdient wel een eigen naam - en verbaas je over het ontbreken van redactie.
- een element dat op het gevoelig klavier van zijn gemoed de hoge 'C' van Avontuur aansloeg.
- Als een cascade van gouden koren stroomde blond haar over de schouders van het meisje.
- die met een aansteker geopende kennismaking.
- Hagel en vorst hadden de vooruitzichten van de jaarlijkse fruitoogst in de bloei des levens weggemaaid.
- samenvoegen van [...] onharmonische elementen tot een in de oren der logica welluidend aanslaand geluid.
- een ruk aan de noodrem in de op hol slaande Postkoets van Avontuur.
- In hun korven van steen en staal en beton zwoegden de bijen en de hommels en ook wel de wespen van de drukinkt aan het nieuws.
- mak en gewillig als room.
- Een haastige vuist beukte op de deur.
- De ene vraag catapultte de andere door zijn brein.
- en hij had kennelijk op een gevoelige snaar getrapt.
- De elementen gingen tekeer als dronken kroegbazen in de bronsttijd.
- Al klinkt die opvatting op 't eerste gezicht ook nog zo vreemd [...]
- De stilte scheen zich te laden met de vibratie van duizend dynamo's.
- wenken en vingerwijzingen die niet tegen dovemansoren mochten stranden.
En dan zijn er nog de typische aap-van-een-jongens van Havank, zoals:
- zijn neusborsteltje van een snor
- mijn favoriet van een theorie
- de roodharige beer van een Schot
- het volle gewicht van zijn bij de tweehonderd pond
- de televisie van zijn geheugen
- haar klauwen van nagels
- de zwarte vanen van de angst
De Havankologie geeft blijk van een grote eigengereidheid van de auteur. Ze schept een heel eigen wereld waarin het goed schuilen is als je het idioticon ervan accepteert. Het is de wereld van de boekenkastjes die je vindt in familiehotels en stoffig gemeubileerde zomerhuisjes. Van de tijd dat ook de stijlfiguren van Lodewicks Literaire kunst met vakantie zijn.