vrijdag, 29 maart 2024
Vraag Rijk
Online Schrijfhulp

Blog

Ja lieve mensen, Kerstmis en Oud en nieuw zetten ons elk jaar weer aan het denken, over onze inbreng in de loop van de dingen. Dat steekt elk jaar weer de kop op als we terugblikken op ons leven en als we vooruitzien naar wat komen gaat en wat we ons voornemen

Zeker wanneer het gaat om de opvoeding van onze kinderen en de keuzes in ons leven. Kunnen we eigenlijk wel kiezen, of ligt de uitkomst al vast in wat het verleden aanbrengt? Kunnen we de gang van zaken eigenlijk wel sturen, of is er alleen maar sprake van een goed verhaal bij de terugblik op ons aandeel in de loop der dingen, de opvoeding van onze kinderen, de keuzes die we maken?

Er zijn natuurlijk allerlei beperkingen die onze inbreng beteugelen. Praktische en organisatorische beperkingen, maar ook oordelen die achteraf bezien fout blijken te zijn. De dingen pakken immers niet altijd uit zoals we ons dat hebben voorgenomen. Heeft onze inbreng dan eigenlijk nog wel zin? Heeft het eigenlijk wel zin om goede voornemens te maken, om je in te spannen voor een goede opvoeding en een betere wereld?

Zijn wij daartoe wel uitgerust? En, worden onze kinderen die vertederende, unieke wezentje met wondertjes van zieltjes niet eerder ondanks dan dankzij de inspanningen van al die liefhebbende opvoeders?

Dat zijn natuurlijk vragen waarop het antwoord buiten ons bereik ligt. We zullen het nooit weten. Waarom? Stel nou eens dat onze voornemens doorslaggevend zijn. Een dubbeltje kan altijd een kwartje worden, als er maar genoeg wilskracht wordt ingezet. Dilemma's kunnen altijd omzeild worden als we maar blijven zoeken naar alternatieven.

Onze kinderen zijn maakbaar, door ons. Als dat allemaal waar is, wat moeten we dan – kijk maar om je heen – met die belabberde resultaten van onze voornemens en onze inbreng? Erkennen dat we weliswaar de wil tonen, maar niet bij machte zijn om de winst daarvan te incasseren?

Stel, aan de andere kant nu eens dat we helemaal niets in te brengen hebben. Dat onze kinderen die vertederende, unieke wezentje met wondertjes van zieltjes worden ondanks onze voornemens en onze inbreng. Waarom zouden wij ons dan nog inspannen om te werken aan de opvoeding en om lang na te denken over de keuzes in ons leven?

Kijk, degenen die met een solide verhaal komen over voornemens en prachtige resultaten, of over een zeer geslaagde opvoeding, die moeten we natuurlijk wantrouwen. Maar degenen die zich erbij neerleggen en bijvoorbeeld de opvoeding laten voor wat zij is, die moeten we natuurlijk ook wantrouwen.

Wat moeten we dan aan met onze opvoeding en onze voornemens? Laten we nou gewoon maar net doen alsof ze er wél toe doen. Laten we nou maar gewoon doen alsof onze inspanningen voor meer dienen dan onze gemoedsrust alleen. We moeten in deze donkere dagen rond de jaarwisseling ook niet al te diep nadenken en al te koelbloedig analyseren. Een kleine façade mag heus wel, een klein succesverhaal mag best.

Al was het alleen maar om onze kinderen uit te kunnen leggen waarom we de dingen doen zoals we ze doen.